Ze gaan het hotel aan de overkant binnen, zij met de ruiker bloemen in haar hand.
‘Een kamer voor vannacht,’ zegt hij.
In de hotelkamer vult hij het bad. Teder knoopt hij de haltertop los, ritst haar jurk open. Ze stapt uit haar pumps…
‘Iets nieuws,’ zegt ze.
Zijn das volgt, zijn hemd, zijn broek, boxershort. Naakt staat hij voor haar, trekt speels aan haar slip, komt tegen haar staan. Terwijl hij haar kust, speelt hij met zijn duim en wijsvinger met het siermuntje dat aan haar slip hangt. Ze sluit haar ogen, maar het is te laat. Het beeld wordt alleen maar sterker. Een kleine hand houdt het muntje vast en vraagt wat het is.
Hij trekt haar slip uit, streelt haar, raakt haar daar aan waar ze het liefst wordt aangeraakt. Ze wil hem kussen, maar hij neemt haar in zijn armen en draagt haar in het bad, laat haar in het water zakken en gaat achter haar in het bad zitten. Ze legt haar handen op zijn benen, streelt zijn benen.
In een flits beseft ze dat ze geen gsm bij zich heeft.
Ze schuift onderuit, dieper weg in het water tot ze ondergaat. Het helpt niet.
Hij trekt haar tegen zich aan, zodat ze weer bovenkomt, neemt haar borsten vast. Hij kust haar in de nek. Ze legt haar hoofd tegen zijn borst. Hij duwt haar zacht van zich af. Het water deint licht op en neer als hij uit het bad stapt. Hij tilt haar uit het water, wikkelt haar in de kamerjas. In zijn armen draagt hij haar naar de slaapkamer. In de ietwat verouderde hotelkamer is alles beige of bordeauxrood. Hij slaat het bed open, trekt haar kamerjas uit, die op de grond valt. Hij legt haar op het bed. Het gesteven laken is fris, streelt haar huid. Hij gaat op zijn knieën zitten vooraan het bed en streelt haar benen, haar borsten, legt zijn hand op haar venusheuvel, kust haar, likt haar. Ze is zo nat. Er gaat een siddering door haar heen als hij met zijn tong bij haar naar binnen glijdt…
Wat Doris Lessing heeft gedaan wordt door geen enkele morele wet als aanvaardbaar geacht, schiet er door haar heen. Ze verzet zich tegen de neiging om hem weg te duwen, deze man die ze zo graat ziet, om het hem te vragen: kent hij een filosoof die wél een moreel aanvaardbaar antwoord voor haar heeft?
Lees: Jan Brokken, De wil en de weg (over de erotische scène).