‘De jurk is geleend,’ zegt ze.
‘Zullen we eens echt zot doen?’ lacht hij.
Ze lacht ook. Hij neemt opnieuw zijn gsm en belt. Deze keer naar Francesca. ‘Francesca, heb je vandaag tijd? Zit je op de faculteit? Een meeting met de decaan. Uitstekend. Zeg het af, je moet dringend iets voor mij doen. Schuif alle schuld maar op mij. Heb je geen schrik van hem? Des te beter. Je hebt één uur de tijd om een outfit voor Valentina te kopen. Een jeans, een T-shirt, een trui. Ken je haar maten? Oké, fantastisch. En een lingerieset… weet je wat ze mooi vindt? … Haar maat?’ Hij kijkt even naar Valentina, ‘Een Franse 85… B?’ Ze knikt. ‘Dat zal wel volstaan, ze heeft nieuwe pumps.’ Hij knipoogt naar Valentina. ‘Dankjewel. Stuur me de rekening. We zitten in het hotel tegenover het restaurant. Ja, een kamer op mijn naam. Lukt het in één uur? Met die lingerie is dat wat moeilijker? Oké, maak er twee van.’ Hij haakt in. ‘Dan hebben wij meer tijd om te ontbijten.’
‘Ga jij zo vertrekken?’ Ze wijst op zijn kostuum en zijn hemd die op een hoop op de grond liggen.
’Oké,’ zegt hij, ‘dan vraag ik ook Joseph een gunst. Bestel jij ondertussen room service?’
Ze merkt dat ze honger heeft. Ze kiest roerei, zalm… ‘Wat wil jij, Konstantinos?’
‘Kies voor mij, Valentina, je moet niet bang zijn.’
Ook roerei met zalm, denkt ze en waarom niet: champagne met aardbeien, croissants, en dan meteen ook maar kaas en iets zoet, chocoladepasta en toast. Ze lacht. En zwarte koffie, heet. Terwijl hij met Joseph belt, belt zij room service en bestelt hun ontbijt.
Ook Francesca heeft zich laten gaan: de jeans is een jeans-short geworden, een top die haar buik bloot laat en ze heeft dr. Martens gekocht. Behalve lingerie, kocht ze ook een bikini en een rieten schoudertas en een zonnebril. In het begeleidende briefje staat: ‘Hey tortelduifje, die verliefde blik in je ogen verraadt alles. De zonnebril is een cadeau van mij. Laat je gaan! X.’
Het lijkt wel alsof zij en Joseph het hebben afgesproken. Konstantinos kreeg eveneens een short, een pet en een hawaïhemd. Valentina schatert het uit, maar Konstantinos zegt quasi ernstig:
‘Dat hawaïhemd is van mij, hij is in mijn appartement kleding gaan halen.’
Ze kijkt in zijn ogen, slaat haar armen om hem heen. Deze keer duwt zij hem op bed.
Lees: Clarissa Pinkola Estes, De ontembare vrouw. Als archetype in mythen en verhalen. Over humor en seksualiteit en heiligheid (hoofdstuk 11).