Mijn online leraar Frans was van Parijs. Tijdens de tweede les vernam ik dat hij momenteel niet ín Parijs was. Dat hij al dertig jaar niet meer in Frankrijk woonde. Hij vertelde dat hij uitgeput was. Dat hij vreselijke hoofdpijn had. Dat hij in quarantaine zat in een hotelkamer in Donkerland. Dat hij net terugkwam van de Vrijstaten via een tussenstop in Eden. Dat die reis hem achtduizend Vrijstaters had gekost. Dat hij in geldnood zat. Dat hij zes dagen op zeven meer dan twaalf uur per dag werkte om de put te dichten. Dat hij naar de Vrijstaten was gereisd om een vrouw te ontmoeten die hij online had leren kennen. Toen hij haar opwachtte voor haar kantoor had ze de security geroepen.

Ik kon me voorstellen dat ik ook de security zou roepen.  Zag ik het hoofdeinde van een bed? Zat hij echt in bed les te geven?

Waarom zijn mensen online anders dan in realiteit, vroeg hij mij. 

Na de les staarde ik naar het scherm. Waarom wantrouwde ik een man die zijn achtergrond niet wazig maakte? Een man die de schijn niet ophield? We hadden vooral over de liefde gepraat. Niet meteen de woordenschat die ik in professionele context nodig had. Maar hij had me wel aan het denken gezet. 

De volgende lessen schuwden we de grote onderwerpen niet: de literatuur, het leven en natuurlijk de liefde.  Gaandeweg raakte ik op hem gesteld. Ik herkende zijn coup de foudre, een (ingebeelde) geliefde achtervolgen, zonder aarzeling naar het eind van de wereld reizen voor een amour fou. Diep in het rood gaan. Als toehoorder wist ik dat het niet goed zou komen. Tevergeefs riep ik de held toe dat de vrouw zijn queeste niet waard was. Of vergiste ik me? 

Zijn koortsachtige zoektocht naar de ware deed mij denken aan die van Le grand Meaulnes, een lievelingsboek uit mijn tienertijd. Meaulnes is een jongeman die alles in het werk stelt om het meisje terug te vinden dat hij slechts eenmaal op een sprookjesachtig feest heeft ontmoet. 

Naïef? 

Op het einde van de laatste les, zei hij: ‘Je hebt mijn nummer, als je ooit een vraag hebt over het Frans.’ Omstreeks die periode had hij online opnieuw iemand ontmoet. Ik vermoed dat hij voor haar weer naar het einde van de wereld zou reizen. Wanneer ik hem ernaar vroeg, glimlachte hij mysterieus.

Het ga je goed, mijn leraar, ik hoop dat je deze keer meer geluk hebt. En dankjewel voor de les.

Lees: Le grand Meaulnes van Alain-Fournier.